අපි ආයෙත් රැවටෙමුද? හෙට දවසේ ඉපැදෙන දරුවන් වෙනුවෙන් අද දවසේ උණ්ඩයට මුහුණ දෙන ශ්‍රී ලාංකීය තාරුණ්‍ය…..

පෙට්‍රල් ප්‍රශ්ණය තරමකට විසඳී ඇති බව පෙනෙන්නට ඇත. විදුලි අර්බුධයද විසඳීමට රජය දැවැන්ත උත්සාහක් ගන්නා බවක් පෙනී යයි. ගෑස් ප්‍රශ්නය මදකට හෝ නිවා ඇතිබවක් ද පෙනෙන්නට තිබේ. දිනෙන් දින රටේ ප්‍රශ්ණ විසඳීමට හෝ අඩුම තරමේ විසඳීමට උත්සාහ කරනා බවක් හෝ පෙනෙන්නට ඇත.
එසේනම් මේ අරගලය යන්නේ කොයි දිශාවටද?
අරගලයේ පළමු අරමුණ “GOTA GO HOME” තවමත් ඉටුවී නොමැත.
“GOTA GO HOME” හී සරල ඉල්ලීම ගෝටා ට ගෙදර හෙවත් ඇමරිකාවට යන්න ඉල්ලීම යැයි සිතීම ම රජය විසින් අප මන්ද බුද්ධිකයින් සේ සැලකීම තහවුරු කිරීමක් විනා වෙනකක් නොවන්නේය.
උළු කැට අතරින් ගලා හැලෙන වැහිබින්දු වලින් තෙත්වෙන සාමාන්‍ය පෙළ කඩඉම් විභාගයේ උත්තර පත්‍ර ආරක්ෂා කිරීමට කුඩයක් උසුලාගෙන විභාගයට උත්තර ලියනා පහළොස් හැවිරිදි දරුවන් ඉන්නා රටෙක, ගෙවිය යුතු බදු නොගෙවා ඉන් සැඟවී රටට විනයක් කල ධම්මික පෙරේරා අමාත්‍ය මණ්ඩලයට කැඳවීම මන්ද බුද්ධික රටවැස්සන්ගේ බුද්ධිය, රජය විසින් නැවත උරගා බැලීමක් ලෙස සැලකිය හැකිය.
අධ්‍යාපනය කළුකඩයට විකුණා, බුද්ධිමතුන්ට උසස් අධ්‍යාපනය අහිමි කොට මන්ද බුද්ධිකයින් ට උපාධි පිරිනැමීම මේ වෙනසේ මුලාරම්භය වූ බව අවභෝධ කරගැනීමට සමත් වුවෝ අල්පයක්ය. (මෙය කතිකා කිරීමට අපි වෙනත් දිනයකට කල් තබමු.)
එසේ නම් “GOTA GO HOME” අරගලයට අලුතින් එක්විය යුතු බොහෝ ඉල්ලීම් අතර මුල් තැන ගත යුත්තේ “මන්ධ බුද්ධිකයින් බුද්ධිමත් කිරීම” විනා වෙන කිසිවක් නොවෙන බව අප වටහා ගත යුතුය.
එවිට බිහිවන බුද්ධිමතුන් අතුරින් අරගලයේ ප්‍රධාන ඉල්ලීම “GOTA GO HOME” හී සරල තේරුම වෙනුවට එහි ඇති ගැඹුරු අරුත තේරුම් ගැනීමට හැකි පරම්පරාවක් බිහිවෙනු ඇති. එමගින් අරගලය තව තවත් ශක්තිමත් වී “GOTA GO HOME” හඬ පාලකයිනට හරි හැටි ඇසෙනු ඇතැයි අප අපේක්ෂා කරමු.