මිනිස්සුත් එක්ක සෙල්ලම් කරන එක නතර කරපල්ලා” – මිහින්තලේ විහාරාධිපති
ජාතියක් ලෙස අපිගැන අපිම, ප්‍රභුද්ධ යයී කියාගත් වන්දිභට්ටයින් ලවා “නිවහල් සිතුවිලි සිතනා සිතත් උදාරයි, නිවහල් නිමවුන් මවනා හිසත් උදාරයි, එවන් අසිරිමත් ජාතිය ජයෙන් උදාරයි – යශෝ කැලුම් මල් ජෝතිය පිනෙන් උදාරයි” වැනි ප්‍රසස්ති කියා ගත්තා මිසක්, රටක් ලෙස, එකමුතුවූ ලාංකීය පුරවැසියන් ලෙස, පාලක හා පාලිත සහ ආගමික නායකයින්ද ඇතුළුව නිදහස්, නිවහල් සහ සමානාත්මතාවය වැනි වචන වල සැබැ අරුතවත් දන්නේ යයි විශ්වාස කිරීමට පවා අසීරුය.
ලෝකයේ මානව අයිතීන් උල්ලන්ඝනය කරනා රටවල් අතරින් “හොඳටම කරන්න” වලිකන අපේ රට නොබෝදා එක්සත් ජාතීන්ගේ සංගමයේ ලෝකයේ දිළිදු කම නැති කිරීමේ සංවර්ධන ව්‍යාපෘතියේ ආධාර ලැබිය යුතු දිළිදු රටක් ලෙස නම්කොට ඇත.
මෙතෙක්, උඩබලා කෙලගසා ගනිමින් අපි අපිටම කරගත්තා මදිය. තව තවත් හොරණෑ පිබිමින් හෙළුවෙන් වැනිය යුතුය. දැනටමත් අපි පරිහානික සමාජයකි, ඒ අපේම ප්‍රශ්න වලට අපිට පිළිතුරු සොයාගැනීමට තරම් අපොහොසත් ජාතියක් වීමය.
සියලුම ලාංකීය ජනකොටස් එකතුවිය යුතුය, අරගල කල යුතුය, නිදහස, සැබෑ ප්‍රජාතන්ත්‍ර වාදය හා සමානාත්මතාවය ජයග්‍රහණයෙන් නිමැවෙන තුරු නොනැවතී අරගලයෙහි නිරතවිය යුතුය. ප්‍රඥාවන්තයින් නායකයින් කරගත යුතුය.
Add comment